Ρίσκαρα και δεν ήταν όλα καλά. Δεν πειράζει. Αναφέρω μόνο τα καλύτερα.
Πρώτο, ο αγαπημενος μου Χατζηγιαννίδης με το Λα Πουπέ, υπέροχη η Θεοδώρα Τζήμου. Ο γνωστός Χατζηγιαννίδης: Η Ρίκα, μια μοδίστρα χαμένη στον κόσμο της, αφηγείται την ιστορία της πλάθοντας ένα σύμπαν παράξενο αλλά και ταυτόχρονα συγκινητικό. Μονόλογος, έμοιαζε με τα βιβλία του (Από Μηχανής Θέατρο). (φωτό)
Δευτερο, εκπληξη, της πολύ καλής Άρτεμις Χρυσοστομίδου το Πώς θα αποφύγετε τα ατυχήματα της καθημερινής ζωής, στο θέατρο Bios, πίσω από το μπάρ (φωτό). Κινηση και ποιητικός λόγος από τρείς ηθοποιούς, έμοιαζε με τα ποιηματά της.
Τρίτο, (Σταθμός Θέατρο) Φυλές της Νίνα Ρέιν του 2010 σε σκηνοθεσία Τ. Τζαμαργιά. Φρέσκο, ενδιαφέρον και πολύ καλό καστ: Β. Ανδρεαδάκη, Μ. Μαυροματάκης, Δ. Κουρούμπαλης, Μ. Καρατζογιάννης, Β. Τρουφάκου, Ελ. Μολέσκη.
Τέταρτο, (Θέατρο του Νεου Κόσμου) Χρωματιστές γυναίκες του Βασίλη Ζιώγα με τις Μ. Γκόνη, Β. Ταμπαροπούλου. Πολύ ενδιαφέρον έργο, κάτι δεν έδενε καλά (τα ψεύτικα λουλούδια στις γλάστρες;)
